Dat Bernini werkelijk de 'Michelangelo van zijn eeuw' moest worden, kan worden opgemaakt uit het feit dat hij zijn illustere voorganger wilde overtreffen in de weergave van de Bijbelse figuur David. Bernini's zelfvertrouwen spreekt uit het gezicht van zijn David, dat, op de neus na, een zelfportret is. Tegen de tijd dat Bernini dit beeld voor Scipione Borghese vervaardigde, was diens invloed tanende. Degene die naar verluidt de spiegel vasthield terwijl Bernini zijn eigen trekken in het gelaat van David kapte, zou spoedig hierna paus worden. Vanaf dat moment werd Bernini decennia achtereen de favoriete kunstenaar voor achtereenvolgende pausen, zodat hij zijn stempel definitief op het aanzien van de Stad der steden wist te drukken.